camper halen
Door: Albert
Blijf op de hoogte en volg Albert en Patricia
16 Juli 2014 | Canada, Surrey
Dinsdag 15 juli
En alweer is het mooi weer. Wat chatten met het thuisfront, telefoontje naar Eext gepleegd, zakelijke mail weggewerkt en broodjes gehaald bij de bakker. De koffie geurt, de thee is klaar en we kunnen ontbijten.
Deze dag staat in het teken van het ophalen van de camper. Dat kan rond half drie, zo'n 30 km verderop. Met openbaar vervoer moeten we twee keer overstappen. Best lastig, lijkt ons met al die bagage. Een taxi is vele malen duurder. Overleggen met Eugène, de eigenaar van het appartement, biedt misschien uitkomst. Hij belt voor ons met een taxibedrijf om een prijsindicatie te achterhalen. Dan blijkt dat vijf personen en heel veel bagage niet in een taxi gaat passen. Toch maar het OV? Een combinatie stelt Eugène voor: twee personen halen de camper op en rijden naar het appartement om de bagage en de rest van het gezelschap op te pikken. Of alleen de trein nemen, voor het grootste deel van de reis en dan met de camper naar het station rijden. Na lang wikken en wegen besluiten we te kiezen voor de duurste oplossing en het meeste comfort: twee taxi's. Dat is duur, maar naar Nederlandse maatstaven nog redelijk betaalbaar.
Om 13 uur komen twee taxi's voorrijden. In de tussenliggende tijd gaan we nog lekker even pootje baden op het strand en Patricia rent een rondje door Stanley Park. Runkeeper is het bewijs dat ze het echt gedaan heeft!
We lunchen, verlaten ons prachtige appartementje en stipt om 13 uur komen er twee yellow cabs voorrijden. In een half uur tijd racen we naar de camperverhuur. Met het openbaar vervoer hadden we minimaal anderhalf uur overgedaan.
We zijn te vroeg, maar dat is geen probleem. We werken de formaliteiten af, krijgen een korte uitleg over de belangrijkste functies, do's en don'nts en dan: hit the road!
Dat is wennen, met een 30 voet lang en ruim twee meter breed voertuig. Het verkeer is, ondanks de drukte, goed te doen en Patries legt de eerste kilometers uitstekend af. We gaan naar de Walmart om lekker groot boodschappen te doen. Thuis hebben we al een verlanglijstje samengesteld en ons georiënteerd op prijzen een aanbiedingen. Lang leve internet! We kopen de geplande twee fietsen en vijf campingstoeltjes. Daarmee verwachten we ons een heleboel bewegingsvrijheid te verschaffen: stadsritjes op de fiets en lekker buiten zitten bij de camper.
Dan nog de dagelijkse boodschappen en we kunnen weer op pad. Op de parkeerplaats maken we kennis met een voor ons onbekende manier om diefstal van winkelkarretjes tegen te gaan. Rondom het parkeer terrein ligt een lus in het asfalt. Zodra je met je winkelwagentje daaroverheen rijdt worden de wielen geblokkeerd. Paul rijdt de boodschappenkar naar onze camper, die aan de rand van het parkeerterrein staat, en rijdt, onwetend, over de lus. Er zit geen beweging meer in het karretje. Een behulpzame medeparkeerder legt ons uit wat er aan de hand is. Samen sjorren we de kar de laatste meters naar de camper.
Dan gaan we weer op weg, richting USA-border. Vlak voor de grens rijden we een RV-park op. We gaan ons installeren voor onze eerste overnachting in de camper.
En alweer is het mooi weer. Wat chatten met het thuisfront, telefoontje naar Eext gepleegd, zakelijke mail weggewerkt en broodjes gehaald bij de bakker. De koffie geurt, de thee is klaar en we kunnen ontbijten.
Deze dag staat in het teken van het ophalen van de camper. Dat kan rond half drie, zo'n 30 km verderop. Met openbaar vervoer moeten we twee keer overstappen. Best lastig, lijkt ons met al die bagage. Een taxi is vele malen duurder. Overleggen met Eugène, de eigenaar van het appartement, biedt misschien uitkomst. Hij belt voor ons met een taxibedrijf om een prijsindicatie te achterhalen. Dan blijkt dat vijf personen en heel veel bagage niet in een taxi gaat passen. Toch maar het OV? Een combinatie stelt Eugène voor: twee personen halen de camper op en rijden naar het appartement om de bagage en de rest van het gezelschap op te pikken. Of alleen de trein nemen, voor het grootste deel van de reis en dan met de camper naar het station rijden. Na lang wikken en wegen besluiten we te kiezen voor de duurste oplossing en het meeste comfort: twee taxi's. Dat is duur, maar naar Nederlandse maatstaven nog redelijk betaalbaar.
Om 13 uur komen twee taxi's voorrijden. In de tussenliggende tijd gaan we nog lekker even pootje baden op het strand en Patricia rent een rondje door Stanley Park. Runkeeper is het bewijs dat ze het echt gedaan heeft!
We lunchen, verlaten ons prachtige appartementje en stipt om 13 uur komen er twee yellow cabs voorrijden. In een half uur tijd racen we naar de camperverhuur. Met het openbaar vervoer hadden we minimaal anderhalf uur overgedaan.
We zijn te vroeg, maar dat is geen probleem. We werken de formaliteiten af, krijgen een korte uitleg over de belangrijkste functies, do's en don'nts en dan: hit the road!
Dat is wennen, met een 30 voet lang en ruim twee meter breed voertuig. Het verkeer is, ondanks de drukte, goed te doen en Patries legt de eerste kilometers uitstekend af. We gaan naar de Walmart om lekker groot boodschappen te doen. Thuis hebben we al een verlanglijstje samengesteld en ons georiënteerd op prijzen een aanbiedingen. Lang leve internet! We kopen de geplande twee fietsen en vijf campingstoeltjes. Daarmee verwachten we ons een heleboel bewegingsvrijheid te verschaffen: stadsritjes op de fiets en lekker buiten zitten bij de camper.
Dan nog de dagelijkse boodschappen en we kunnen weer op pad. Op de parkeerplaats maken we kennis met een voor ons onbekende manier om diefstal van winkelkarretjes tegen te gaan. Rondom het parkeer terrein ligt een lus in het asfalt. Zodra je met je winkelwagentje daaroverheen rijdt worden de wielen geblokkeerd. Paul rijdt de boodschappenkar naar onze camper, die aan de rand van het parkeerterrein staat, en rijdt, onwetend, over de lus. Er zit geen beweging meer in het karretje. Een behulpzame medeparkeerder legt ons uit wat er aan de hand is. Samen sjorren we de kar de laatste meters naar de camper.
Dan gaan we weer op weg, richting USA-border. Vlak voor de grens rijden we een RV-park op. We gaan ons installeren voor onze eerste overnachting in de camper.
-
16 Juli 2014 - 20:25
Lot:
Hahaha leuk avontuur met het boodschappenkarretje! Hihihi, had opa's gezicht wel willen zien! Volgens mij hebben ze dat systeem in NL ook wel trouwens. Have fun party peeps! Tot over 16 nachtjes slapen :) -
16 Juli 2014 - 21:26
Rieks En Gretha:
Ja, Paul niet stiekum meenemen. Zo maak je iedere dag wat mee, zolang je er nog maar om kunt blijven lachen. Veel rijplezier met de camper en nu richting USA. -
16 Juli 2014 - 23:57
Florina:
Wat een mooi verhaal weer :-) Over blokkerende winkelkarretjes en fietsen: wat slim om er twee te kopen! En wat doen jullie daar dan mee aan het einde van de vakantie? Daar weer verkopen of mee naar huis nemen? Wel een leuk aandenken natuurlijk...
Nu gaat het écht beginnen: in de camper op avontuur. Ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Terwijl het hier in NL warmer en warmer wordt, het gras hooi wordt en het bijna te warm is om te fietsen. Maar in de morgen een racefietstochtje: ik doe het nog steeds ;-)
Tot morgen weer!
Florina.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
