De stad in

Wat hebben we allemaal goed geslapen! En dat is te merken. We zijn al helemaal aan het nieuwe dagritme gewend en bruisen van de energie om de stad onveilig te gaan maken. Na enig wikken en wegen besluiten we Vancouver per openbaar vervoer te gaan verkennen. Niet met de 'hop on hop up bus' maar gewoon met de stadsbus. Een dagkaartje kost nog geen $ 10 en geeft ons veel meer vrijheid dan het dure kaartje van bijna $40 met de toeristenbus. Bij de Safeways aan de overkant van de straat kopen we vijf kaartjes, bovendien voor scholieren en senioren voordeliger, en gaan op pad. Een uiterst vriendelijke buschauffeur wijst ons waar we het best kunnen uitstappen en wat we daarna kunnen doen. Het valt ons op dat vrijwel alle mensen vriendelijk en spontaan behulpzaam zijn. Zodra we met een kaart in de hand staan en aan het overleggen zijn, kennelijke een hulpbehoevende indruk maken, schiet een willekeurige voorbijganger op ons af. Hebt u hulp nodig? Weet u waar u bent? Het toppunt was de vrouw in Chinatown. We zochten de route naar de bus terug. Een woord was genoeg om haar te laten ratelen. Ze was zojuist ook uit die bus gestapt en als we aan het eind van de straat naar links gingen, niet oversteken!, dan zagen we de bushalte al snel. Nog voordat we ons in beweging zetten stond ze er al weer. Weten jullie dat een tienrittenkaart kunt kopen en dat dat voor jullie vijven heel mooi uitkomt? Nee, dat wisten we niet, maar we hebben een dagkaart. Ze loot weg, wij watechten voor de voetgangersoversteekplaats en ze staat er weer. Zijn jullie ook in de Sun Fat-tuin geweest? Ja, daar komen we net vandaan. Dan vervolgt ze haar weg en wij lopen naar de bushalte.
De vriendelijke chauffeur zet ons af aan het begin van Gastown, de oudste wijk van Vancouver. We wandelen tussen souvenirshops en modieuze winkels door. Halverwege de straat staat de fameuze stoomklok. Ieder kwartier blaast hij een stukje van het riedeltje van de Big Ben. Op het hele hele uur blaast hij de volledige melodie. We zijn er om 11:15. Dat willen we meemaken en Patricia staat met de iPhone klaar om alles te filmen. Als de stoomklok 11:17 aanwijst en hij is nog steeds niet begonnen, drukt ze op de stopknop. Vrijwel op hetzelfde moment begint het fluitconcert. Niet geregistreerd dus!
Ondertussen en heb ik een aantal pogingen gedaan aan contant geld te komen. De geldautomaten accepteren mijn bankpasjes niet, ondanks dat we hem voor internationaal gebruik hebben geactiveerd, evenals mijn Vidsa Card. Na enig links en recht vragen vinden we een bank, waar men mijn VISA wel accepteert. Vanaf nu hebben we Candases dollars op zak. Mooi geld overigens, met een transparante strook plastic erin verwerkt.
Na een lunch op de trappen van de Simon Fraser University gaan we op weg naar Chinatown, de wijk met veel winkels in typisch Chinese producten. Allemaal etenswaren die ons even exotisch als onbekend voorkomen. Bij een groot aantal producten staat een omschrijving in Chinese tekens, maar dat zegt ons natuurlijk niets. Een wandelingetje door de Sun Fat-tuin en dan verlaten we Chinatown weer.
We nemen de bus naar het appartement, drinken een kopje thee en dan gaan we met z'n drieën naar Robsonstreet, de grootste winkelstraat. In een ijszaak maken we kennis met een, voor ons, nieuw winkelconcept. Tap je eigen softijs in een kartonnen beker, garneer met alles wat je maar wil en reken af per gewicht. Na lang wikken en wegen (keuzestress) hebben we elk een combinatie gemaakt. Smullen maar!
We gaan het ons niet moeilijk maken met het avondeten. Onderweg naar het appartement hebben we een Grieks restaurantje gezien. Eenmaal daar aangekomen blijkt het erg benauwd te zijn binnen. Het terras op het trottoir is niet aantrekkelijk. Maar meenemen is ook mogelijk, dus besluiten we dat te doen en een paar honderd meter verderop aan de waterkant te gaan eten. We picknicken uit plastic bakjes en met plastic bestek. Het smaakt er niet minder om.
's Avonds gaan we naar Stanley Park. In de schemer komen de dieren tevoorschijn. Op de parkeerplaats spotten we de eerste eekhoorn, bij het speelterrein plunderen wasberen de afvalbakken en uit het bevermeer komt plotseling een otter (!) tevoorschijn. Zeker voor Ank kan deze avond niet meer stuk. Rond 10 uur zijn we moe en voldaan terug in ons appartement.