Kale bergen

We staan in de rij voor de tweede veerboot van vandaag, naar Forvik. Keurig op tijd, de boot vertrekt pas over ruim een half uur. We volgende de RV17, de oude kustweg, die zijn taak nu aan de E6 heeft overgedragen. De nieuwe noord-zuidverbinding is breder, ligt verder landinwaarts en heeft geen vertragende pontjes. De RV 17 is een toeristische route geworden voor mensen die geen haast hebben. Dat hebben we gelukkig niet, maar als het tegenzit in de voortgang is het wel jammer. Deze keer is het geluk ons niet gunstig gezind. De kleine pont is vol en we moeten nog ruim een uur wachten op de volgende. We staan in de nieuwe wachtrij rij als nummer drie. Vier auto ’s eerder aankomen en.. Tsja, het is niet anders. Volgens het routeboekje heeft deze boot een capaciteit van 28 voertuigen. De boot is vol!
Gelukkig hebben we ook al weer een aantal prachtige dingen gedaan en gezien. Vanochtend hebben we op onze hoge rots, waar we ook de zonsondergang hebben meegemaakt, op ons gemak ontbeten. De zon schijnt volop en het is warm: 20 graden. Beneden in de fjord is het een komen en gaan van boten en bootjes. De Hurtigruten trekt aan ons voorbij en de koffie en broodjes gaan er goed in.
We rijden rond de Sjonafjord. De weg stijgt flink en we krijgen een prachtig uitzicht op een verbazingwekkend kale berg. Het hele massief is vrijwel onbegroeid. Dat moet het gevolg zijn van de schurende ijsmassa’s die hier tienduizenden jaren geleden het landschap hebben gekneed. Veel rotspartijen zijn gladgepolijst en laten geen barstje vrij waar een aanwaaiend zaadje tot succesvol ontkiemen kan komen. De bergen zitten vol met lijnpatronen, vaak wisselende steensoorten, soms ontstaan door opeenvolgende lagen sediment, soms door barsten die volgelopen zijn met magma of lava. Het zijn vooral de witte kwartslagen die opvallen door de manier waarop ze het rozige, maar nog vaker grauwe, graniet dooraderen.
De lucht betrekt en wordt egaal grijs. De temperatuur daalt naar 11 graden. De wind neemt toe en er komen kopjes op de golven. Straks gaan we op de boot. Tot zover - 16 uur
De kopjes en de wind vallen wel mee als we op de boot zitten en na een kwartiertje zijn we aan de overkant. Het is erg mistig en we zien nauwelijks verschil met de Waddenzee. We besluiten dat de eerstvolgende picknickplaats voor ons is. We zagen ze vanochtend immers om de haverklap. Nu duurde het wel een half uur voordat we iets zien dat er op lijkt. We gaan er op af, maar helaas valt het tegen. Gelukkig hadden we kort daarvoor een verwijzing naar een skiloipe gezien. We besluiten die weg in te slaan in de verwachting dat er bij de start van de skiloipe wel een parkeerplaats zal zijn. Het klopt! We zetten 'de tent' op, koken een lekkere maaltijd, wassen af en een uurtje na aankomst zitten we aan de koffie. 11 graden en mistig/vochtig. We hadden zo’n mooie start vandaag. We lopen nog even naar het clubgebouw van de skivereniging in de hoop daar een buitenkraan aan te treffen. Helaas... morgen dus eerst weer op jacht naar water.
Na de koffie gaan we in de auto boekie lezen totdat het te donker wordt. We spelen patience op de computer, schrijven een verhaaltje en om half elf gaan we slapen. We hopen dat de zon morgen weer schijnt.