Dagje geysers en meer

We beginnen de dag langzaam. Een van onze fietsen heeft een lege/lekke band. Bij het benzinestation vullen we hem met lucht. Nog geen twee minuten later horen we enorme knal. De binnenland ligt letterlijk aan flarden! De zwakke plek die er kennelijk heeft gezeten heeft het begeven onder de druk. Stevig balen! Er is geen band te koop in deze omgeving. We weten dat er bij Old Faithfull een fietsverhuur zit, die kan ons misschien helpen.
We besluiten eerst warm te eten en om 14 uur rijden we van de camping af, op weg naar Old Faitfull. Al na een paar mijl is er een verkeersopstopping. Dat is een indicatie dat er wild te spotten valt. Tussen de bomen zijn een paar elks te zien, sommige met een prachtig gewei. Stoppen dus. Ank snelt ons vooruit, de telelens in de aanslag. En zo hobbelen we verder. Zodra er iets te beleven valt stoppen we.
Geysers, modderpoelen en heldere, hete bronnen zijn er te bewonderen bij onze volgende stopplaats. Als je er langs loopt voel je de warme stoom langs je benen strijken. Bij sommige bronnen komt er een zwavellucht mee. Her en der borrelen kleine stoomfonteinjes. Dit is een magisch oord! Voor bezoekers is er een houten vlonderoad aangelegd. De bodem kan bros als gevolg van de thermische activiteit. Ondergrondse poelen groeien en slechts een dunner wordend dakje scheidt hen van de oppervlakte. Ook de gidsen weten niet waar de grind betrouwbaar is. Als je er doorzakt bestaat er een reëel risico dat je het niet overleeft. Dierensporen zijn geen garantie dat de bodem ook jouw gewicht kan dragen. De dikte verandert snel.
Old Faithfull is een attractie van wereldformaat. Elk aardrijkskundeboekje verhaalt ervan. Nu lopen we er daadwerkelijk naartoe! Rondom de geyser heeft zich een enorme menigte verzameld. Er staan bankjes voor honderden mensen. Rond 17 uur moet hij gaan spuiten. En dat doet de Ouwe Getrouwe dan ook! Na een paar kleine erupties van kokend water spuit een enorme fontein tientallen meters de hoogte in. Er waait een snel vervagende stoompluim zijwaarts weg. Het schouwspel duurt nog geen minuut. Sommigen applaudisseren na afloop. Indrukwekkend is het zeker.
De schemer valt al bijna in als we Canyon Village naderen. Een kleine weg leidt langs de onmetelijke diepe canyon. In de verte zien we een enorme waterval en wie last van hoogtevrees heeft moet hier beslist niet naar beneden kijken. Het gesteente aan weerszijden is diepgeel, met schakeringen van wijnrood en sneeuwwit. In de diepte ligt een grauwe sneeuwrest. We vervolgen onze reis door Hayden Valley, de aangewezen plek om bij de invallende duisternis groot wil de spotten. We zien bizons, herten en elks. Plots is de verkeerschaos compleet. Zeker honderd auto's staan Kris kras geparkeerd langs de weg. Slechts voetstappen kunnen we doorrijden. Wat is hier aan de hand? Ank vraagt het aan een paar andere toeristen en probeert details van de aanwezige rangers te krijgen. Het schijnt dat er even verderop twee grizzleys gesignaleerd zijn. Er heerst een algemene lichte opwinding onder de mensen. Sommigen zitten op het dak van hun camper, gewapend met verrekijkers. Het is al te donker. We zien ze niet.