Naar de kust met Anne en Sabien

In alle vroegte heeft Sabien de ontbijttafel klaargezet, met verse muffins en geroosterd brood. Gisteren hebben we besloten dat we naar de kust gaan voor een lekkere strandwandeling. Anne stelt voor een busje te huren, zodat we alle zeven in een auto kunnen.
We steken het Cascadegebergte over (ongeveer 350 meter hoog) en dan zien we de Pacific in al zijn weidsheid voor ons liggen. Op de grens tussen strand en water steekt een aantal rotspunten hoog boven het water uit. Het zijn basaltblokken, toestanden van kleine vulkaanuitbarstingen die hier lang geleden voorkwamen. Langs de kust loopt een tektonische breuklijn, waardoor de oceanische plaat onder de continentale plaat schuift en er af en toe magma naar boven komt. De laatse paar duizend jaar niet meer, overigens. Wel zijn er af en toe aardbevingen en is er risico voor een tsunami. Overal staan de tsunamivluchtroutes aangegeven. Als inwoner van deze kuststreek heb je dan ook de plicht deze routes uit het hoofd te leren.
Een van de grootste basaltblokken is de Haystack, zo genoemd vanwege zijn silhouet dat veel gelijkenis vertoont met een hooiberg. Op de rots nestelen diverse vogelsoorten, waaronder de papegaaiduiker. Die willen we natuurlijk graag bewonderen. De plaatselijke vrijwilligers hebben telescopen en verrekijkers neergezet die iedereen vrij mag gebruiken. Helaas komen de papegaaiduikers niet in beeld. Een van de vrijwilligers legt uit waarom Ze zitten tussen het gras, bovenop de rots, en voeren hun jongen. Als je geluk hebt kun je er een zien in- of uitvliegen. We hebben geen geluk.
Na een heerlijke lunch in een restaurantje rijden we langs de prachtige kust en maken opnieuw een strandwandeling. Via een kaasfabriek, waar cheddar wordt gemaakt, rijden we weer terug naar huis.
Weer een heerlijke dag.