Peak to Peak

Vandaag gaan we de berg op. Met de gondelbaan. Het duurt lang voordat we kaarten hebben en dan mogen we aansluiten in de volgende rij, voor de gondelbaan. Na een klein halfuurtje zijn we 1000 meter aangekomen bij de top van Mount Whistler.
Het krioelt er van de fietsers. Ze zijn met hun mountainbike naar boven gekomen om aan de afdaling te beginnen. Het is een populair zomers tijdverdrijf dat het winterse skiën evenaart. In de gondels is ruimte voor drie a vier fietsen. Aan de stoeltjesliften zijn speciale haken gemaakt om de fiets aan te hangen. In de drukkere stoeltjesliften is een aantal stoeltjes vervangen door fietsenrekken.
Boven stappen we over in de volgende gondel: Peak to Peak. Het is een ruim vier kilometer lange gondelbaan die twee bergtoppen verbindt. Het is de grootste vrije overspanning ter wereld. Halverwege hangen we ongeveer 1000 meter boven het dal. Dat klinkt enger dan het is. Aan de overkant maken we een korte wandeling, eten een hapje en aanvaarden de terugreis.
Voordat we aan de afdaling beginnen nemen we afscheid van Kathy, Peter, Lars Bella en Anne. Zij gaan vast naar huis om de spullen te pakken. Vanavond nog reizen ze terug naar hun huis bij Seattle. Peter moet de volgende dag weer aan het werk en wij mogen nog een paar dagen van het buitenhuis in Whistler genieten. Het uitstekend geoutilleerde huis, met onder andere een goedgevulde koelkast, een hot tub en een sauna staat garant voor een zorgeloos verblijf. Wat worden we verwend!